زیت الاتفال یا روغن (زینون نارسیده)

 زيت الأنفاق‌

روغن زيتون نارسيده است و او معتدل قابض است و گويند‌ در آخر اوّل سرد و در اوّل خشك است.

مسخّن بدن و مدرّ و مفتّت حصاه و موافق معده و مقوّي لثه و دندان و مانع ادرار عرق و صاف كنندة ‌اخلاط و مفتّح سدد و قاطع عفونت و مقوّي اعضاء و مغسول او موافق درد اعصاب و مواد حارّه و نيكو كنندة‌ رنگ رخسار است و روغن زيتون برّي قائم مقام روغن گل سرخ و رادع و مبرّد و مانع عرق و حافظ سياهي موي و انتشار او و مقوّي دندان متحرّك و مانع سيلان رطوبات لهاه و قاطع خون لثه است و جمعي مطلق روغن زيتون را در افعال مذكوره نافع مي­دانند و مخصوص نوعي از آن ندانسته و نوعی هر چند كهنه­تر شود قويتر شود و آنچه از هفــت سال بگذرد بهتر از روغن بلسان دانسته­اند و بعضي قايلند كه تا چهار هزار سال مي­ماند و گويند چون بيست و دو درهم او را با مثل او عسل و ثلثان او كندر و روغن شونيز بالمناصفه در حمام سه روز بنوشند و آب سرد در آن روزها نخورند از جميع دردهاي بارده و خدر و فالج و امثال او نجات يابند و پيران صد ساله را هيجان شهوت شود و مجرّب دانسته اند و روغني كه از زيتون متعفّن گيرند مولّد خلط فاسد و بسيار منجّر و مولّد حكّه و مصلحش شربت بنفشه است و چون روغن زيتون را با مثل او آب بجوشانند تا آب بسوزد و تجديد آب به دستور اوّل نمايند تا شصت بار و بعد از آنكه آب سوخته شود چندان بجوشانند كه به نصف رسد به مراتب شتی بهتر از روغن بلسان و در او اسرار عجيبه است.

منبع:کتاب تحفه حکیم مومن